Jakub Zajkowski

Urodził się i wychował w Warszawie.
Po odbytych w latach 1983-90 studiach na Wydziale Sztuk Pięknych UMK w Toruniu był zatrudniony jako muzealnik w Muzeum Łazienek Królewskich, gdzie pracował do1993 r.
Między rokiem 1993 a 1999 współprowadził pracownię konserwatorską.
Od 2013 roku jest członkiem WSP.

W kręgu jego fascynacji ,,od zawsze’’ obok historii pozostawało malarstwo w tradycyjnej swej postaci dążące, niezależnie od tego czy jest to pejzaż, portret czy martwa natura, do maksymalnej- na ile to możliwe- iluzji rzeczywistości.
I temu - jak sądzi - służy zarówno wykorzystywanie technik właściwych starym mistrzom (laserunki, impasta),
które zapewnia głębię, nasycenie koloru, jak i stosowanie tradycyjnego sposobu obrazowania wraz z jego elementami jak: zbieżna perspektywa i światłocień.
Tak też stara się w swych pracach traktować materię plastyczną, by z kolei ją zaangażować do ukazywania uroków świata pogrążonego nocnej porze.
Artystyczny bowiem nokturn stanowi przedmiot jego szczególnych zainteresowań, gdzie istnieje możliwość badania malarskich relacji pomiędzy źródłem sztucznego światła, rozświetloną przezeń przestrzenią, a oświetlanymi przedmiotami.
Za źródło inspiracji o tychże poszukiwań obrał sobie spuściznę tak tenebrystów XVII- wiecznej Holandii (np. G. Dou) i Francji (G. de La Tour), L. deLaveaux, romantyków i realistów niemieckich (C. D. Friedrich, A.v. Menzel ) jak i polskich mistrzów,
za których uważa Al. Gierymskiego i J. Pankiewicza.
Pretekstem natomiast dla artystycznych poczynań są przedwojenne wizerunki starej, miejskiej architektury, zwłaszcza rodzinnego jego miasta- Warszawy z jej nieistniejącymi wskutek zniszczeń wojennych zaułkami, które - wiedziony na nimi tęsknotą - stara się wskrzesić, by je ocalić od zapomnienia na swych płótnach i deskach. Będąc od 2013 r. członkiem WSP uczestniczył we wszystkich niemal wystawach Stowarzyszenia.
Jego prace znajdują się w posiadaniu osób prywatnych.